Léon (Nicaragua)

Voor de verandering zijn we van Matagalpa naar León gereisd in een ´Interlocal´: een minibus die vertrekt zodra deze vol zit. Dat is zeker niet comfortabeler dan een ´chicken bus´: Peter zat achterstevoren op een klein poefje net voor de schuifdeur (paste net, of eigenlijk net niet) en Ilona zat op een handmatig gefabriceerd stoeltje van geplastificeerd draad. En dicht op de medereizigers (hier kennen ze geen ´private space´). Na 3 uur kwamen we aan op het busstation in León en werden meteen omsingeld door tig fietstaxi´s. Zo´n ontvangst hadden we deze reis nog niet meegemaakt. Toen Peter op zijn telefoon wilde checken of we naar ons hostel konden lopen, keken ze allemaal mee en hadden snel door waar we heen moesten. Het bleek bijna 3 km te zijn en gezien de hoge temperatuur en na wat onderhandelen inderdaad een fietstaxi gepakt voor 2 USD. Na aankomst in ons pas 4 weken geleden geopende hostel (Poco a Poco) van een Nederlands stel nog ff de stad ingegaan. Voelde minder toeristisch als Granada, maar wel drukker met voetgangers en verkeer! Ook hier alleen eenrichtingsverkeer vanwege de smalle straatjes. Op tijd terug voor ons tourtje naar ´El Fortin´ (met zo´n 25 anderen). Dit is een fort bovenop een heuvel. Vanaf hier hadden we geweldig uitzicht op León, de kust en 14(!) vulkanen waarvan 3 zichtbaar rokend!!! Onmiddellijk na de bijzondere zonsondergang kregen we uitleg over de historie van dit fort. Het is o.a. gebruikt om León te beschieten, maar ook om te martelen. Foto´s in het fort getuigden van de vele slachtoffers. Verschrikkelijk. Maar het was ook een goede plek om vrijheid te vieren, want de revolutie (opstand tegen de dictator), is begonnen in León. Dus was er een BBQ en drank. Peter probeerde de lokale cocktail: soda, rum en muntblaadjes. In 1e instantie vond ie het niks, maar toen er nog flink wat rum werd bijgegooid, smaakte het hem al een stuk beter ;-).

Dag erna, zaterdag, op het spierwitte (net geschilderde) dak van de kathedraal geklommen: wederom mooi uitzicht op de omringende vulkanen. Daarna naar het ´museo historico de FLSN´: een museum over de revolutionairen die in opstand kwamen tegen de dictator Somoza, in het bijzonder Sandino (vandaar de naam Sandinista´s van de guerillastrijders). Ook over de uiterst dubieuze (zeg maar, kwalijke) rol van de VS. Ché Guevara is hier duidelijk favoriet. León is sowieso het hart van liberaal Nicaragua en zeer politiek geëngageerd. Zeer bijzonder vonden we dat de universiteit autonoom is, wat wil zeggen dat in de grondwet is verankerd dat zelfs de overheid er niets te zoeken heeft. De universiteit heeft zelfs eigen politie (een beetje zoals een ambassade)! ´s-Avonds ook nog even naar het centrum gelopen. Het was nl. een religieuze feestdag en dat moet natuurlijk gevierd worden in het oh zo katholieke Nicaragua. We zagen tig mensen met nieuwe T-shirts waarop stond ´León adora a Jesús´ of  verwassen T-shirts met ´Hosanna León´ (het shirt van een jaar geleden ;-)?). Ze gingen in elk geval allemaal helemaal uit hun plaat op hippe gospel. Meezingen was ook een eitje, want er hingen grote schermen waar de tekst op werd getoond (karaoke-style). Op naar het volgende podium. Hier geen gospel, maar 2 hele foute, dikke zangers met een hoop goud vergezeld door 3 zeer schaars geklede jonge meiden met trillende billen...

´s-Zondags, net als een heleboel ´locals´, naar het strand (Las Peñitas). De bus was 13 Cordoba pp en de taxi 300 Cordoba (10 Euro), dus ook al konden we de taxi delen met een ander stel: toen de bus eindelijk aanstalte maakte om te vertrekken zijn we uiteraard de bus in gesprongen. Eigenlijk pastte niemand er meer in, maar ze laten niemand staan, dus gedurende ongeveer een uur stonden we werkelijk als sardientjes in de bus. Maar wel heel goedkoop :-). Het strand is hier zwart en dus erg warm. Er waren nauwelijk voorzieningen: slechts een stuk of 3 tentjes waar je kon zitten en wat kon drinken. Een stuk over het strand gelopen en vooral schaduwplekjes op gezocht bij deze tentjes. Terugreis ook weer als sardientjes in blik. Na heerlijk Cubaans gegeten te hebben, in het hostel met enkele anderen een comedy bekeken. Zondag was hier movie-night. Gezellig!

De volgende dag vertrokken we eind van de ochtend voor onze overnight trip op de Telica: een stratovulkaan van ca. 1.000 meter hoog (niet zo hoog als in Guatamala). Eén van de actiefste van Nicaragua. Zo wilde iemand een hostel in de buurt van de krater bouwen, maar toen een, op zich kleine, uitbarsting met as en stenen in november 2015 een gatenkaas van het dak maakte (de restanten hebben we gezien), liet de initiatiefnemer het er maar bij zitten. De opvallendste krater (er zijn er meer) is 700 meter breed en 150 meter diep, rookt als een gek wat je op een grote afstand zien en heeft een lavameer. Jullie begrijpen dat wij er veel zin in hadden om ernaast te gaan slapen ;-). De wandeling naar boven (ca. 3 uur) was minder zwaar (steil) dan we hadden verwacht na de verhalen van anderen, maar de ongelofelijk hitte (we liepen op het warmst van de dag), maakte het pittig genoeg; er werd aangeraden om 4 tot 6 liter water per persoon mee te nemen... Eenmaal boven aangekomen eerst onze tent opgezet en toen naar het bewakingsstation gelopen (waar de activiteit van de vulkaan wordt gemonitored). Toen helemaal naar de krater. Jezus wat waaide het hier hard! Gelukkig van ons af, want uit de hele wand (zelfs net over de rand) kwam continu zwavelrook (denk lucifers). Al was het juist weer gevaarlijk, want de rukwinden waren zo sterk dat je er haast van uit balans raakte. Niet handig richting krater met lava. Peter ging dan ook over de kraterrand liggen om te kijken of hij door de rook heen lava kon zien. Helaas. Toen de zon onder zien gaan met op de achtergrond diverse andere vulkanen en een steeds roder wordende krater. Toen het donker was nog twee pogingen gedaan om lava te zien: Peter zag heel even een rood puntje. That´s it. Maar een rokende krater is ook cool! ´s-Avonds maakte de gids een kampvuur, maar de het waaide zo hard dat gloeiende stukjes hout richting de tentjes waaiden en daar was niet iedereen even blij mee...   

De volgende dag vroeg op om de zon aan de andere kant op te zien komen. Koud & winderig (enkele anderen hadden hun slaapzak mee naar boven genomen), maar gaaf! Nog een laatste keer naar de krater en toen onze tent ingepakt en teruggewandeld. Terug in ons hostel snel gedoucht (want wat waren we vies!!) en naar de dorm verhuisd. Nog een keer de stad in geweest en geluierd. Op tijd naar bed, want we werden kort na 04.00 uur opgehaald voor onze trip naar El Salvador!