Matagalpa (Nicaragua)

Van het toeristische Granada naar het minder toeristische, liberale en Sandinistische Matagalpa. In Matagalpa is het veel koeler, want het ligt in de bergen op ruim 900 meter hoogte. Dit is koffiewalhalla! Als we aankomen met de Expreso ‘chicken bus‘ (oude Amerikaanse schoolbus) zien we voor de stad al volop plaatsen waar groene koffiebonen op enorme zeilen liggen te drogen. Van de busterminal gelopen naar ons hostel Martina´s Place met een bijtgraag wit konijn (Herman) en een schuwe kat (Pedro). ´s-Middags wat door de hoofdstraten geslenterd. Echt hele andere stad dan León of Granada: niet koloniaal en omgeven door bergen. En we zien nauwelijks tot geen toeristen! Heerlijk geluncht in een superhippe koffietent: cheesecake met koffie ´Nica-style´ J. Dat is vrij slappe koffie. Ilona vond dat best, want die heeft normaliter melk in haar koffie en dat kennen ze hier niet. Overigens vinden ze alles wat je in je koffie doet ´contamination´. Ze hadden hier 9 man personeel op wellicht 9 klanten... Of ´man´: 8 vrouwen en 1 man en de man werkte het hardst... 

De eerste dag hier een tourtje gedaan naar een lokale koffieboer met Juan Guillermo, ofwel ´Memo´. Superenthousiast ADHD gastje die graag lulde en tientallen soorten tourtjes organiseerde (je kon ook met hem gaan hardlopen bijv.). De tour zou ca. 5 uur duren, maar duurde 8 uur. Was superleuk. We gingen eerst shoppen op de markt: fruit, kleine deegbolletjes om tortilla´s van te bakken, hele zoute kaas en ´güirilas´ (paar centimeter dikke groenpaarse tortila´s die in een bananenblad zijn gewikkeld). Toen in een pieppiepklein busje naar La Pita, het dorpje waar Don Pedro woont en een kleine koffieplantage heeft. We werden eerst getrakteerd op een koude, maar prima koffiedrank met tig soorten koekjes. Toen hebben we het typische Nica ontbijt geprobeerd: güirilas met zoute kaas. Niet echt lekker (echt niet). Ondertussen uren gesproken met Don Pedro over de revolutie (hij heeft ook gevochten aan de zijde van de Sandinista´s, die de huidige president Daniel Ortega, soort van, steunen). Maar ook over de positie van vrouwen: in Nicaragua is het normaal dat de vrouwen werken en hoge posities bekleden. Het is zelfs verplicht dat mannen en vrouwen elkaar afwisselen. Dus als een huidige burgemeester, minister of directeur nu man is moet de volgende vrouw zijn en vice versa. Vrouwen zijn beter vond Don Pedro: ze zijn socialer en democratischer. En ze vochten ook gewoon mee in de oorlog. Ook gesproken over homo´s, geloof etc. Was echt een open gesprek met veel respect over en weer. Heel bijzonder. Vervolgens over zijn land gelopen waar hij uitlegde dat door een schimmel ´La Roja´ alle boeren in de omgeving over moesten stappen naar een, hiervoor immune, andere koffiesoort  (want als ecologische boer kunnen ze geen bestrijdingsmiddelen gebruiken), hoe de ´leaf cutting ants´ bestreden werden (met water en wasmiddel) en hoe bananen en citrusbomen zorgen voor schaduw, zodat de koffie niet te hard groeit en een betere smaak krijgt. En nog heel veel meer uiteraard. Nog even langs een klein watervalletje en, oh ja, op de heenweg nog een luiaard gezien. En een rare hangplant waar ze antiroos shamppo van maken. Terug in Don Pedro´s huis de deegbolletjes platgemept en er tortilla´s van gebakken in zijn keuken en met kuikentjes geknuffeld. Op de terugweg nog een kleine, andere plantage bezocht waar koffie, cacao, citroenen en passievruchten groeiden. Hier werd ook uitgelegd dat als je de koffiebonen wast (zit een zoet, nattig laagje op als je de boon uit het besje haalt) dat het water dat hiervan afkomt, ´honey water´ (omdat het water de kleur krijgt van honing) giftig is. Als dit water in riviertjes wordt geloosd, is dit blijkbaar giftig voor de dieren die uit het water drinken.  80% Van de rivieren zou vervuild zijn...    

De volgende dag een scooter gehuurd en naar Selva Negra gereden. Een grotere koffieplantage met bos, eind 19e eeuw opgezet door een Duitser (vandaar Selva Negra, wat Schwarzwald betekent). Dat hier Duitsers woonden, kon je goed zien aan de bouwstijl en de (chocolade) taarten. Hier een uitgebreide koffietour gedaan. Eerst naar de koffieplukkers helemaal aan de andere kant van het landgoed. Onderweg nog gestopt om een tijdje te kijken naar een actieve baby luiaard. Zo schattig! Eenmaal aangekomen bij de plukkers zagen we hoe ze van plek naar plek worden gedirigeerd door een ´liner´, iemand die op een grote schelp blaast en bij de rij koffieplanten gaat staan die geplukt moeten worden (omdat er veel bonen in hangen). Zowel de groene als de rode bessen werden geplukt. Ilona kreeg ook een mand en heeft het even geprobeerd. Duurt wel ff voor je je mandje vol hebt! Toen door naar de kleine productiefaciliteit waar de bonen uit de bessen worden gehaald, de vliesjes worden verwijderd, de bonen worden gefermenteerd, gewassen en in zakken worden gedaan om naar de ´drymill´ te brengen. Na het drogen worden ze geroosterd. Hard werken! Daarna een kleine koffieproeverij. We kregen koffie van dezelfde boon, maar de ene was op conventionele wijze gekweekt en de andere op ecologische wijze. En raar maar waar, dat geeft een enorm smaakverschil: de ene was ´ashy´ en de andere ´dark chocolate´. Maf. Toen nog een gratis bakkie koffie gekregen en daar uiteraard een groot stuk taart bij genomen :-). Daarna in het prachtige bos gewandeld. Zeer afwisselend. Helaas geen quetzal gezien, die hiernaartoe migreert, maar wel de bell bird: een vogel die 4 totaal verschillende en buitengewoon luide geluiden maakt. In dit woud zijn meer dan 200 soorten vogels waargenomen. Ongelofelijk. Op tijd weer terug, want het wordt vroeg donker en we hadden geen zin om te verdwalen. ´s-Avonds Thais gegeten bij een Libanees. De avonden ervoor trouwens Mexicaans en Italiaans gegeten. Kan allemaal in Nicaragua :-).

Mis de bijbehorende foto´s en korte filmpjes niet!

Ons volgende verslag zal gaan over ons fantastische verblijf in León en ons onze overnachting op een vulkaan!