Antigua (Guatemala)
28 februari 2017 - Caye Caulker, Belize
Vanuit El Salvador naar Antigua in Guatemala. Gerardo, de huischauffeur van Casa Verde bracht ons gratis en voor niets naar de McDonald's aan de rand van Santa Ana. Rond 07.00 werden we daar opgehaald door een touringcar van Tica. Dit keer geen koelkast, maar een diepvries. Brrr. Geen kussentjes, geen dekentjes, geen eten/drinken, geen vriendelijke hostess, geen film en geen (schoon) toilet. We hadden ff iets anders verwacht (na onze positieve ervaring met Del Sol), maar goed, Guatemala City is niet ver rijden. Grens ging vlot en rond 12.00 uur waren we in Guatemala City. Hier konden we een shuttle delen voor ons laatste uurtje reizen naar Antigua. Was nauwelijks duurder dan de 1e klas bussen (maar daarvoor moesten we eerst naar een busstation) en reizen met de goedkope rode bussen werd sterk afgeraden. Deze worden regelmatig overvallen. Je moet wel een echte 'thrillseeker' zijn als je hiermee wilt reizen... Nou wij houden onze bagage voorlopig graag nog even bij ons... In Antigua zitten we in een Boutique hostel. Ja ja, 2 keer zo duur als de vorige plek, maar haalt het er niet bij. Het is hier duurder dan de vorige twee landen. Antigua vinden we een erg leuk stadje: authentieke 'cobblestone' straatjes met laagbouw huisjes in allerlei kleurtjes. Veel leuke winkeltjes, (internationale) restaurantjes, koffietentjes, een gezellig en mooi centraal plein etc. De eerste middag al wat rondgeslenterd en we vinden de kerkjes hier leuker dan in de vorige landen. Zijn ook veel ouder en helaas vaak erg vervallen. Antigua is gesticht in 1543 en een paar eeuwen de hoofdstad van Guatemala geweest. Er zijn hier regelmatig aardbevingen (en vulkaanuitbarstingen), maar tijdens een aardbeving in 1773 is er zoveel ingestort dat de hoofdstad een paar jaar later naar Guatemala City werd verhuisd. En daarna werd er destijds uiteraard niet veel aandacht meer besteed aan het herstel van Antigua.
Eerste dag in Antigua gebleven. Genoeg te zien namelijk. We wilden de ronde gaan lopen die we op een plattegrond zagen, maar dat bleek voor een busje te zijn...dus die hebben we maar ingekort. Grote jadefabriek met winkel bekeken en nee, we hebben ons niet in kunnen houden met al die prachtige sieraden, maskers ed. Ilona heeft nu een zilveren ring met een staafje van bijna zwart jade en een brede voornamelijk rode armband met lichtgroen jade. Hoe leuk is het niet om souvenirs regelmatig te kunnen dragen?! Heerlijk geluncht met moccataart en een soort kersenmonchou taart en goede koffie (de koffie is sinds Nicaragua zo goed, in de juiste tentjes, dat ook Ilona meer koffie drinkt. Zelfs zonder melk. Dat wordt in Nederland opnieuw zoeken naar goede koffiebonen!). Nog diverse winkeltjes bezocht, maar ondanks de vele en kleurige aangeboden spullen ons verder in weten te houden...
De volgende dag de Pacaya vulkaan' beklommen'. Nou ja, het laatste stuk dan: in 2,8km van 1896m naar 2297m geklommen. Was best steil dus. Daar speelden kinderen die stokken en mannen die paarden verhuurden gretig op in. En ja hoor, enkele stokken werden al onmiddellijk gebruikt en na verloop van de wandeling gingen enkelen wandelaars over stag en gingen te paard omhoog (we liepen in een groep met gids). Wij vinden dat we tijdens onze reis af en toe wel wat beweging kunnen gebruiken en bleven hijgend en puffend stug doorlopen. Helaas was het erg bewolkt bovenin. En lager hangt hier trouwens sowieso ongelofelijk veel smog. In El Salvador werd de lucht al een tikkie minder blauw (maar konden we nog steeds ver kijken), sinds we in Guatemala zijn kunnen we niet ver kijken en is de lucht grijs en soms bijna geelbruin van alle rook van alle vuurtjes her en der en de pikzwarte uitlaatgassen van de chicken bussen (die rijden hier echt als gekken: harder dan dure personenauto's!). En is er geen smog (wat lager) dan zijn er wel wolken (bovenin): hier raken we pas in Tikal vanaf....).
Anyway, pas als de wind af en toe de wolken uiteen drijft zien we de top met de hoogste en rokende krater van de Pacaya (2552m). Het ziet er boven heel vulkanisch uit en dat is het uiteraard ook. Pacaya is nog steeds actief: laatste uitbarsting was juni 2015. Dat het hier nog heel warm was, hebben we gemerkt toen we Marshmellows gingen roosteren in gaten in de grond: dat ging net zo snel als boven een vuurtje of BBQ! Jammie! Wel jammer dat het uitzicht niet verder reikte: de iets verder gelegen Fuego vulkaan (3763m hoog) is nl. aan het uitbarsten (ongeveer ieder uur, 'Strombolian style'). Dat hoorden we wel (ook gaaf), maar zagen het niet. Gezien alle bewolking zijn we blij dat we de overnight op de Acatenango vulkaan (3976m) niet hebben gedaan (kijkt uit op de Fuego): was extreem koud (gevoelstemperatuur ver onder nul) en snel op grote hoogte (ijle lucht). En ook al kon je spullen huren, we moesten alles zelf meesjouwen en waren er niet echt op berekend. Ach ja, we kunnen niet alles hebben! Geen zonsondergang (want deze zagen we niet) dus in het donker liepen we dezelfde weg naar beneden, maar dan in bijna 1/3 van de tijd (ware het niet dat we een vage Chinese griet, notabene op een paard, de hele tijd kwijt raakten..)
Onze laatste dag hier naar de bekende markt geweest in Chichicastenango. Weer langs drukke plaatsen met de nodige smog èn een lange pauze, omdat de chauffeur blijkbaar op zijn gemakkie wilde eten (al zijn klanten zaten notabene op hem te wachten...). We gingen nl. met een shuttlebusje, omdat heen met een chicken bus nog wel zou kunnen, maar terug te gevaarlijk zou zijn. Dit hebben we nooit helemaal begrepen (het rijgedrag was in de middag in elk geval niet anders dan in de ochtend), maar was allicht wel sneller geweest met al dat gescheur van de lokale bussen. Anyway, na bijna 4 uur kwamen we aan en we hadden ruim 3 uur voor de markt. Wat een explosie van kleuren!! Het is hier druk met toeristen, dat merkten we al toen onze chauffeur met moeite een piepkleine parkeerplaats kon vinden, maar het is nog steeds vooral een markt voor mensen uit de omgeving. Het allergaafste vonden we de kleren voor de vrouwen. Echt zo mooi van kleur! Hun kleding bestaat uit verschillende onderdelen: een lange strook stof waarvan twee banen aan elkaar vast worden gemaakt met een soort felgekleurd borduursel van ca. 10cm breed. Daarop een top met korte mouwen in felle kleuren en hier op een waanzinnig kleurige riem. Ilona zou het wel weten als ze hier woonde: echt wel rondrennen in de lokale kleding. Check de foto's! We wilden eigenlijk een loper kopen voor onze eettafel of voor ons dressoir, maar toen dat niet lukte hebben we gewoon zo'n stuk stof voor een rok gekocht met een riem. Kunnen we vast ergens kwijt in huis. Verder ook een minder fijn gedeelte op de markt: het is zelden leuk om te zien hoe (kleine) dieren worden verkocht op een markt... Kittens die met een touwtje om hun nek vast zaten en zo graag weg wilden dat ze zich bijna ophingen. En ook hier, net als in Azië de 'gewoonte' om kuikens in felle kleuren te verven... Snel door.
De volgende dag na eerst verrukkelijk brood (stokbroodje, amandelbroodje) te hebben gehaald, gingen we naar het prachtige meer van Atitlán. Over onze (duik)avonturen daar een volgende keer meer!
Eerste dag in Antigua gebleven. Genoeg te zien namelijk. We wilden de ronde gaan lopen die we op een plattegrond zagen, maar dat bleek voor een busje te zijn...dus die hebben we maar ingekort. Grote jadefabriek met winkel bekeken en nee, we hebben ons niet in kunnen houden met al die prachtige sieraden, maskers ed. Ilona heeft nu een zilveren ring met een staafje van bijna zwart jade en een brede voornamelijk rode armband met lichtgroen jade. Hoe leuk is het niet om souvenirs regelmatig te kunnen dragen?! Heerlijk geluncht met moccataart en een soort kersenmonchou taart en goede koffie (de koffie is sinds Nicaragua zo goed, in de juiste tentjes, dat ook Ilona meer koffie drinkt. Zelfs zonder melk. Dat wordt in Nederland opnieuw zoeken naar goede koffiebonen!). Nog diverse winkeltjes bezocht, maar ondanks de vele en kleurige aangeboden spullen ons verder in weten te houden...
De volgende dag de Pacaya vulkaan' beklommen'. Nou ja, het laatste stuk dan: in 2,8km van 1896m naar 2297m geklommen. Was best steil dus. Daar speelden kinderen die stokken en mannen die paarden verhuurden gretig op in. En ja hoor, enkele stokken werden al onmiddellijk gebruikt en na verloop van de wandeling gingen enkelen wandelaars over stag en gingen te paard omhoog (we liepen in een groep met gids). Wij vinden dat we tijdens onze reis af en toe wel wat beweging kunnen gebruiken en bleven hijgend en puffend stug doorlopen. Helaas was het erg bewolkt bovenin. En lager hangt hier trouwens sowieso ongelofelijk veel smog. In El Salvador werd de lucht al een tikkie minder blauw (maar konden we nog steeds ver kijken), sinds we in Guatemala zijn kunnen we niet ver kijken en is de lucht grijs en soms bijna geelbruin van alle rook van alle vuurtjes her en der en de pikzwarte uitlaatgassen van de chicken bussen (die rijden hier echt als gekken: harder dan dure personenauto's!). En is er geen smog (wat lager) dan zijn er wel wolken (bovenin): hier raken we pas in Tikal vanaf....).
Anyway, pas als de wind af en toe de wolken uiteen drijft zien we de top met de hoogste en rokende krater van de Pacaya (2552m). Het ziet er boven heel vulkanisch uit en dat is het uiteraard ook. Pacaya is nog steeds actief: laatste uitbarsting was juni 2015. Dat het hier nog heel warm was, hebben we gemerkt toen we Marshmellows gingen roosteren in gaten in de grond: dat ging net zo snel als boven een vuurtje of BBQ! Jammie! Wel jammer dat het uitzicht niet verder reikte: de iets verder gelegen Fuego vulkaan (3763m hoog) is nl. aan het uitbarsten (ongeveer ieder uur, 'Strombolian style'). Dat hoorden we wel (ook gaaf), maar zagen het niet. Gezien alle bewolking zijn we blij dat we de overnight op de Acatenango vulkaan (3976m) niet hebben gedaan (kijkt uit op de Fuego): was extreem koud (gevoelstemperatuur ver onder nul) en snel op grote hoogte (ijle lucht). En ook al kon je spullen huren, we moesten alles zelf meesjouwen en waren er niet echt op berekend. Ach ja, we kunnen niet alles hebben! Geen zonsondergang (want deze zagen we niet) dus in het donker liepen we dezelfde weg naar beneden, maar dan in bijna 1/3 van de tijd (ware het niet dat we een vage Chinese griet, notabene op een paard, de hele tijd kwijt raakten..)
Onze laatste dag hier naar de bekende markt geweest in Chichicastenango. Weer langs drukke plaatsen met de nodige smog èn een lange pauze, omdat de chauffeur blijkbaar op zijn gemakkie wilde eten (al zijn klanten zaten notabene op hem te wachten...). We gingen nl. met een shuttlebusje, omdat heen met een chicken bus nog wel zou kunnen, maar terug te gevaarlijk zou zijn. Dit hebben we nooit helemaal begrepen (het rijgedrag was in de middag in elk geval niet anders dan in de ochtend), maar was allicht wel sneller geweest met al dat gescheur van de lokale bussen. Anyway, na bijna 4 uur kwamen we aan en we hadden ruim 3 uur voor de markt. Wat een explosie van kleuren!! Het is hier druk met toeristen, dat merkten we al toen onze chauffeur met moeite een piepkleine parkeerplaats kon vinden, maar het is nog steeds vooral een markt voor mensen uit de omgeving. Het allergaafste vonden we de kleren voor de vrouwen. Echt zo mooi van kleur! Hun kleding bestaat uit verschillende onderdelen: een lange strook stof waarvan twee banen aan elkaar vast worden gemaakt met een soort felgekleurd borduursel van ca. 10cm breed. Daarop een top met korte mouwen in felle kleuren en hier op een waanzinnig kleurige riem. Ilona zou het wel weten als ze hier woonde: echt wel rondrennen in de lokale kleding. Check de foto's! We wilden eigenlijk een loper kopen voor onze eettafel of voor ons dressoir, maar toen dat niet lukte hebben we gewoon zo'n stuk stof voor een rok gekocht met een riem. Kunnen we vast ergens kwijt in huis. Verder ook een minder fijn gedeelte op de markt: het is zelden leuk om te zien hoe (kleine) dieren worden verkocht op een markt... Kittens die met een touwtje om hun nek vast zaten en zo graag weg wilden dat ze zich bijna ophingen. En ook hier, net als in Azië de 'gewoonte' om kuikens in felle kleuren te verven... Snel door.
De volgende dag na eerst verrukkelijk brood (stokbroodje, amandelbroodje) te hebben gehaald, gingen we naar het prachtige meer van Atitlán. Over onze (duik)avonturen daar een volgende keer meer!
Groetjes Nora.