Florida

Zoals enkelen van jullie weten, zijn we nu in Nederland. Onze reis en het nieuwe jaar zijn voor ons namelijk niet zo 'happy' begonnen. Op 1 januari kregen we het droeve bericht dat Peter's moeder op 82-jarige leeftijd om 09.30 uur in haar slaap aan hartfalen was overleden. We zijn daarop uiteraard zo spoedig mogelijk teruggevlogen.

Maar tot onze terugvlucht hebben we nog enkele dagen in Florida door kunnen brengen. Hieronder een verslag van deze dagen:

Na een vertraging van bijna 30 uur (!) kwamen we op 30/12 om 00.30 uur eindelijk in Key Largo aan. We hadden onmiddellijk onze plannen aangepast. Niet op 30/12 naar de Keys (we hebben immers geen tijdmachine) en geen 4 duiken op 31/12, want daarvoor waren we te moe. Wat dan wel? 31/12 zijn we eerst naar het 'History of Diving Museum' geweest in Islamorada. Gaat veel over helmduiken, maar is een echte must voor duikers! Toen terug naar Key Largo voor 2 duiken in het John Pennekamp Coral Reef State Park. Het eerste onderwaterpark in de VS. We gingen met Rainbow Reef Dive Center. Wat een 'cattle boat'!  Ruim 20 personen excl. crew.... Dat zijn wij echt niet gewend. Er was die dag veel wind, dus hoge golven en veel deining onder water. Voor ons geen probleem, maar sommigen gingen op de VIP plek zitten: 'Vomiting In Progress'....  Ook uitgebreide do’s en don’ts m.b.t. in en uit de boot gaan. Blijkbaar was een week eerder een vrouw haar voortanden kwijtgeraakt toen ze de trap van de boot in haar gezicht kreeg bij het naar boven klauteren tijdens hoge golven. Duiken was niet spectaculair, maar wel geinig. Ondiep, veel vis en aardig wat barracuda's. Helaas wel koud (ook al was het water 25 graden). De wetsuits die je kon huren, waren volstrekt waardeloos: slechts 3mm dik, totaal versleten (joekels van scheuren, tja,,). Tweede duik was dus niet lang. Maar duiken op de Florida Keys? Check! Oh, en we hadden onderweg een mama manatee gezien met een baby manatee. Misschien wel het leukste van de hele dag!
Verder een tamme Oud & Nieuw gehad: Thais gegeten en vanwege jetlag en duiken met moeite wakker weten te blijven tot 00.30 uur.

Volgende dag werden we vroeg wakker en zagen we diverse berichtjes van Peter’s zus: of we z.s.m. wilden bellen. Na telefonisch contact wisten we dat we weer terug konden naar Nederland. Dus eerst heeft Ilona druk met de SOS alarmcentrale gebeld en Peter stond continu in contact met zijn zus. Al doende toch maar op pad gegaan naar Key West, want ook onderweg hadden we immers bereik. Het had geen nut om in onze AirBnB te blijven (waar we trouwens al moesten uitchecken).
Eerst een niet zo bijzondere stop gemaakt bij Bahia Honda State Park. Hier kon je op zoek naar garnaaltjes in het zeegras of op het strand gaan liggen. Meteen maar doorgegaan naar Big Pine Key om te speuren naar mini-Bambi's (Key deer). Een heel klein hertje wat alleen hier voor komt. Daar moest je wel geduld voor hebben. Sommige mensen zien er gedurende 2 dagen geeneen. Nou dan kijk je dus echt niet uit je doppen, want ze zijn totaal niet schuw (zie foto) en je breekt er bijna je nek over. Ze worden dan ook vaak doodgereden :-(. Bij de Blue Hole (nee, niet dé Blue Hole), meteen onze eerste Amerikaanse alligator gespot. Plus leguaan plus langnekschildpadden. Veel leukere stop dus!
Toen door naar Key West. Zeer toeristisch en druk, maar wel leuk! Veel huisjes in Caribische stijl. Tuurlijk moesten we de bekende key lime pie proberen. We hadden verwacht dat dat een 'tourist trap' zou zijn, dus highly overrated, maar niets is minder waar. De key lime pie die wij op hadden staat zeker in de top 3 van lekkerste taarten ooit! Wat je hier ook kon krijgen bij Peppers of Key West zijn sauzen van hete pepers. En je mocht er gratis proeven van tig sauzen. Tot 'grade 10'. Maar die hebben we niet eens geprobeerd (Ilona zeker niet), want dan had onze mond nu nog in brand gestaan! Zelfs die met Carolina Reaper (heetste peper toch?) was nog wel te doen, dus ik weet niet wat ze in de rest stoppen…. De zonsondergang hier (op Mallory Square) mag je niet missen, maar is ons bijna gelukt: en toen hadden we zicht op de zon en prompt schoven er wolken voor, ach ja, moeder natuur doet wat ze wil. Nog ff de ‘sixtoed cats’ bij het Hemingway House geaaid en gegeten bij het Hardrock Café (postmix Coca Cola met chloorsmaak, jak!). Vervolgens in 3 uur naar Florida City gereden voor onze trip in de Everglades de volgende dag (inmiddels 2/1). By the way: het Everglades hostel vonden wij wel 'highly overrated'.
De Everglades trip met Carl's Coastal Kayaking is een aanrader! We deden eerst een ‘wet walk’ van ruim een uur (tot soms bijna aan je middel door het water van de Everglades lopen). Tikkie spannend wellicht met al die slangen en alligators, maar we hebben maar 1 slang gezien. Wel een heleboel andere dieren en planten gespot: van 'rabbit tail' (een plant) tot orchideeën en van een uil tot diverse kikkers. Van de wet walk door naar de ‘sweet water kayak’. Maar eerst nog even stoppen voor een foto van tiny tiny baby alligators. Carl kent de lokale alligators op zijn duimpje en heeft sommigen een naam gegeven (Princess, Duke..). Hij wist dan ook precies waar een nest was of ieder moment eieren uit konden komen. Vervolgens ieder in zijn eigen kajak het water op. Relaxed achteroverleunend langs de rietkanten en door de mangroven varen. Soms zo smal dat je met je kayak en peddel helemaal verstrengeld raakte, maar da’s natuurlijk de fun. Hier en daar in het zonnetje een alligator, Amerikaanse krokodil (lang niet zo groot en gevaarlijk als zijn Australische of Afrikaanse broeders, maar wel gevaarlijker dan een alligator) bekijken, vogels spotten, de geweldige natuur bekijken en genieten van de rust. Terug bij de auto de kayak weer op de aanhanger geladen en door naar de ‘salt water kayak’ bij Flamingo. In het haventje waar we te water gingen, zat al het nodige wildlife: 2 manatees die bij de steiger het zoete water van de Everglades probeerde te drinken (daar waar het door de sluis sijpelde). En net over het bruggetje 2 krokodillen. Eén met zijn bek wagenwijd open. Cool. En toen hup de kayak in en de zee op. Midden op het water net boven een zandbank werden bekers en een paar flessen witte wijn tevoorschijn getoverd. Zo lagen we daar te dobberen, genietend van een veel betere zonsondergang dan bij Key West. Tot de zon onder is en de muggen ons beginnen op te eten. Snel terug naar land. Voordat Peter zich heeft kunnen insmeren met Deet is hij al minstens 20 keer gestoken. Zo is er geen mug te bekennen en zo ben je zo lek als een mandje. En de dag is nog niet voorbij. Net voor de uitgang van het Everglades NP beginnen we rond 20.30 uur nog een aan een ‘night walk’. Goed ingesprayed tegen muggen en gewapend met zaklampen met een rood filter om de dieren niet af te schrikken. En het werkt! Als je meerdere lampen op een alligator richt en er een red light district van maakt, geeft het beest geen kik. Opnieuw laat rollen we ons bedje in
De volgende dag vroeg op, zodat we nog voor 09.00 uur kunnen inchecken bij onze AirBnB in Miami. En wat voor AirBnB: in het Art Deco district, op 10 minuten lopen van South Beach in een prachtige ruime kamer bij Bruno (+ vriend en Bulldog) en dat voor een heel zacht prijsje. Maar we zijn de hele dag op pad en gaan morgen terug naar Nederland, dus daar genieten we maar 1 nachtje van. Snel weg dus: Art deco gebouwen bekijken, Wolfsonian museum in (viel tegen, 20 USD not well spent) en uiteindelijk even op het prachtige strand van South Beach gelegen. We hadden het nl. wel ff helemaal gehad. Door al het geregel en verdriet (contact met thuisfront vwd de details rond de crematie, regelen details terugreis en het verzetten van reeds geboekte accommodaties en tourtjes) zijn we blijkbaar zo gestresst dat we vanalles vergeten. Zo dacht Ilona dat ze haar pas aangeschafte Teva sandalen kwijt was (maar die lagen al in de auto) en had Ilona haar iPhone in de huurauto laten liggen (daar kwamen we per toeval 5 uur na het inleveren achter, maar godzijdank had het Hertz personeel de telefoon gevonden). En toen ging Peter’s flight bag stuk (thuis was ook al e.e.a. stuk gegaan net voordat we weggingen, hoe verzin je het!). Zucht. ’s-Avonds nog over Ocean Drive geflaneerd en ons zitten vergapen aan de vele Mustangs, maar ook Ferrari’s, Porsches & you name it.

Nu dus een kleine week thuis geweest. Mooi afscheid gehad van Marietje van Gaal, diezelfde avond uit eten geweest met Peter’s zus, jongste broer, 2 nichtjes en aanhang en dat was reuzegezellig. Alle spanning viel weg, nu de crematie achter de rug was. Veel is inmiddels geregeld en voor de laatste puntjes op de i zijn we telefonisch bereikbaar, dus we kunnen met een dubbel gevoel, maar met gerust hart onze reis vervolgen. Want je ziet maar weer: je moet eruit halen wat erin zit, zolang het kan!

We hebben ook de nodige foto’s geupload, dus daar vinden jullie nog wat meer (visuele) details!