Drake Bay/Corcovado National Park (Costa Rica)

Na een onvoorziene, tussentijdse terugkeer naar Nederland, hebben we een week geleden onze reis hervat in Costa Rica (Panama hebben we geskipt aangezien we minder reisdagen hebben dan gepland).
En WOW WOW WOW, wat zijn we meteen al verpest...
En dan hebben we het niet over de reis zelf (United Airlines: geen aanrader). En we hebben het ook niet over de hoofdstad San José waar de taxichauffeur ons hostel alleen met onze hulp kon vinden (lang leve Google maps) of drukker was met WhatsApp dan rijden, waar vrachttreinen luid toeterend door het centrum rijden, voor alle winkels stalen rolluiken zit en op alle schuttingen prikkeldraad (zal wel nodig zijn). Nee, dan hebben we het over Drake Bay en Corcovado National Park. Dit ligt op het schiereiland Osa en is redelijk afgesloten van de rest van het land. Costa Rica bestaat voor bijna 1/3 al uit nationale parken (al hebben ze ook hier helaas te maken met jagers/stropers) maar hier is het nog helemaal ongerept en vrij van busladingen vol toeristen (zoals Manuel Antonio). We hebben sowieso besloten om de heel toeristische plaatsen te mijden. We kunnen niet alles doen, dus het wordt toch al keuzes maken. Input van enkele gidsen die op diverse plaatsen in Costa Rica hebben gewerkt, hebben ons hierbij geholpen.

Anyway, na een korte nacht in San José bij Casa Leon kwamen we na ca.10 uur reizen via taxi-bus-boot aan bij hostel Martina's Place. Maar het begon al goed tijdens het wachten op de boot in Sierpe. We zaten langs een prachtige rivier met drijvende waterlelies en een op en neer zwemmende krokodil. We zagen hier meteen al 2 rode ara's ('red macaws'). Plus enkele leguanen, soms opgejaagd door enkele honden (maar die leguanen weten aardig van zich af te bijten!). De boottocht naar Drake Bay was 20$ pp maar prachtig!

Onze eerste dag de 'beach trail' gelopen naar Playa San Josecito. Zou in 3 uur moeten kunnen (one way), en dat is op de terugweg ook gelukt, maar we hebben er 4,5 uur over gedaan om goed rond te kunnen kijken. Het was zo mooi en allemaal nieuw voor ons natuurlijk! Prachtige bloemen, enorme, haast fluorescerende blauwe vlinder (Blue Morpho), veel pelikanen, diverse Capucijneraapjes (waarvan één heel territoriale die zich groot maakte en dreigend zijn tanden liet zien, Peter noemde 'm 'kapsonesaap') enzovoorts. We moesten op een gegeven moment een riviertje (Rio Claro) oversteken (door het water waden). Dat ging op de heenweg nog makkelijk, maar op de terugweg nog maar net, omdat het vloed werd.
Zo'n eerste wandeling in een graadje of 35/36 met een aardige luchtvochtigheid was best pittig. Peter kon zijn T-shirt meerdere malen uitwringen (letterlijk) en Ilona kwam erachter dat ze hoogstwaarschijnlijk een verkoudheid had opgelopen in Nederland en kreeg hitte-uitslag op haar benen. Maar we hadden enorm genoten van onze eerste dag!
En we 'ontdekten' die avond de fruit smoothies, die we bijna dagelijks één (of meer) nemen :-).

Volgende dag om 05.00 uur op voor onze trip naar Corcovado National Park. We gingen per boot (1 uur varen) richting Sirena Ranger station in het hart van het park vlakbij de kust. Vanaf het strand gingen we met gids Carlos op pad. Zijn stopwoord (of beter stopzin) was 'chicos, come here and see'. En dat zei hij om de haverklap. Als je een meerdaagse 'overnight' trip doet, zie je vast nog meer, maar we hebben ongelofelijk veel gezien zoals een enorme groep Coati Mundi's, een tapir met baby, toekan, Crested owl, Squirrel Monkies, Spider Monkies, Pale Billed Woodpecker, Spectacled Caiman, Road Side Hawk, Wild Turkey, Slaty Tailed Trogon, wandering spider en eitjes (volgens de gids kon deze spin je binnen 1 tot 2 uur doden, maar later bleek dat deze spin rode vlekken op zijn achterpoten had en het hier om een 'gewone' 'wandering spider' ging en niet de extreem giftige 'Bolivian wandering spider' die we stiktoevallig die avond wel zagen). En dan nog alle planten en bomen waaronder de Marshmellow Vine, wilde ananas (is een bromelia), strangling ficus en een rode berk waarvan de bast zo glad is en snel "vervelt' dat klimplanten en dieren er niet langs omhoog kunnen klimmen. We waren zo uitgelopen met de hike dat we weer terug bij de kust als een speer moesten lunchen, want de andere groepen waren al klaar om met de boot terug te gaan.
Topdag dus, maar die was nog niet voorbij! 's-Avonds hadden we nl. nog een night hike met Tracie the Bug Lady. Dat was zo gaaf! Een must-do als je in Drake Bay bent. Niet alleen om wat je kan zien, maar ook vanwege de wijze waarop het werd gedaan: die Tracie is een enthousiasteling pur sang op een grappige manier. Na deze trip vindt je insecten dus echt wel heel cool en slim! We werden om 19.30 uur opgewacht door de 2e gids Gianfranco om samen naar de start van de tour en de rest van de groep en Tracie te lopen (2 gidsen voor 8 personen: als de één wat aan het vertellen was, ging de ander op zoek naar een interessant beestje). We kregen hoofdlampen waar je een rood filter voor kon schuiven (zoals bij de Everglades). Onderweg naar Tracie en de rest zagen we al de grootste, en giftige, kikker van Costa Rica: de Smokey Jungle frog. Wat een lelijk monster. Ook zagen we de Cane toad (een grote, giftige pad): een plaag in Australië, maar hier hoort ie thuis en heeft ie wel natuurlijke vijanden. Maar het allergaafste was dat we twee Paca's hebben gezien: het meest zeldzame zoogdier in Costa Rica. Een groot knaagdier dat met uitsterven wordt bedreigd, omdat mensen het graag eten en de dieren zo dom zijn dat ze niet maken dat ze wegkomen als ze mensen zien. Heel bijzonder. Daarna zagen we nog zoveel dat we zelfs een link hebben gekregen naar een lijst waarop alles stond wat we gezien hadden: Bolivian wandering spider (zeer giftig), Woolly oppossum & Foureyed oppossum (cute!), gladiator tree frog, leafcutter ants, Common basilisk (alias Jezus lizard omdat ie over water kan lopen), Burrowing tarantula, Trapdoor spider, Tailless whip scorpion, Ray spider, Common rain frog, Orb spider etc. Plus lichtgevende schimmel, vlinders, motten, duizendpoot etc. En overal een superinterresante uitleg bij, bijvoorbeeld hoe het leger kakkerlakken inzet (ja, ook die hebben we gezien). Ook deze trip liep uit en rond 23.00 uur waren we pas weer terug.

De 3e en laatste dag in Drake Bay gingen we duiken bij Isla del Caño. Een strikt beschermde plek, waar je een permit voor nodig hebt: een beperkt aantal duikers wordt dagelijks per duikplek toegelaten, je kunt maar aan één zijde van het eiland duiken en soms wordt een plek tijdelijk afgesloten. Liveaboards naar Cocos Island (zeer dure topduiklocatie) duiken hier ook, dus dat zegt genoeg. We hebben hier 2 duiken gedaan van ruim 45 minuten (langer mag niet) en hadden de mazzel dat de 2e duik mocht op de beste plek hier: Devil's Rock (Bajo del Diablo). We hebben met de GoPro waanzinnig veel foto's en video's gemaakt. De anderen in onze groep wilden allemaal dolgraag onze foto's en filmpjes ontvangen. Ook dat zegt allicht genoeg. Je zwemt hier vooral tussen waanzinnig grote scholen vis. Zo groot dat het daglicht eenvoudig geblokkeerd wordt. Plus tig White tip reef sharks, enorme roggen, murenen, een hele grote schildpad, totaal niet schuwe garden eels, maar vooral vis, vis en nog eens vis. Peter maakte hier zijn 600ste duik. Met smiles van oor tot oor gingen we terug naar het vasteland (Osa) voor een beach picknick. Onderweg helaas geen dolfijnen (want die zitten hier volop). Overigens tussen de duiken door wel de rugvin gezien van een zeilvis!!
Tijdens de picknick zagen we op de valreep nog 2 rode ara's. Nu weten we dat ze amandelen eten: wij hebben met een zakmes en een steen geprobeerd de amandel eruit te krijgen, maar dat was erg lastig. Voor de ara's echter is het een koud kunstje met hun snavel  (later leerden we dat aapjes juist weer de buitenste schil van de amandel opeten).

's-Avonds echt Costa Ricaans gegeten. Ilona had Cascado (vlees met een lekker prutje), Peter had Ceviche. Dat was een misser. Peter lust nagenoeg alles, net een kliko, maar dit was seafood in een koude en zure soep met limoen en lemongrass. Koud en lemongrass was geen succes, maar als je het niet probeert dan weet je het niet!

Ons verblijf in Drake Bay zat erop. Op naar de andere kust: de Caribische (we zaten nu aan de Pacific).
We hebben diverse foto's en enkele filmpjes geupload (lastig als je niet heel snel Internet hebt). Foto's van onze volgende bestemming staan er al op. Verslag volgt zsm!

Pura vida!