Cahuita (Costa Rica)
26 januari 2017 - Isla De Ometepe, Nicaragua
Van Drake Bay in het Oosten aan de Pacific zijn we in 1 dag naar Cahuita in het Oosten aan de minder ontwikkelde Caribische kust gereisd. Helemaal via San José in het midden van Costa Rica, want het Talamanca gebergte ligt ertussen en daar zijn nagenoeg geen wegen. Met de boot om 07.15 uur vertrokken naar Sierpe, vervolgens met een collectivo (gedeelde taxi) naar Palmar Norte en toen met de Tracopa bus naar San José. Hier met een taxi (Uber ging niet helemaal goed) naar een ander busstation: Costa Rica heeft nl. meerdere busmaatschappijen en die hebben vaak weer meerdere busstations afhankelijk van de bestemming. Dus ff opletten dat je het juiste busstation te pakken hebt! We 'moesten' de laatste Mepe bus naar Cahuita hebben van 16.00 uur. Missie geslaagd en om 20.15 uur kwamen we aan in Cahuita en na 10 minuutjes lopen bij ons hotelletje waar we uiteindelijk 4 nachten zijn gebleven. Onderweg trouwens nog originele manier gezien om geld te verdienen aan automobilisten die wachten voor een stoplicht. Iets verkopen of de voorruit wassen kenden we al, maar hier gaf iemand een show door te jongleren met vuurfakkels! Weer eens wat anders!
De eerste dag naar Cahuita National Park geweest. Het enige gratis park van Costa Rica (donatie mag ). Je hebt hier een wit zandstrand, waar veel lokalen komen (stranden zijn in Costa Rica overwegend grijs/zwart). Er op het laatste moment voor gekozen om voor het eerste stuk, tot de 'Sloth river' waar het meeste wildlife zit, een gids in te huren. Was een goede investering! Een sloth (luiaard) hadden we vast zelf gespot, maar niet zo veel!! We hebben er tig gezien, zowel de tweetenige als de drietenige. Verder: kogelmieren (zie foto: au!!), eekhoorntjes, mama wasbeer met haar twee kleintjes, coati mundi, Jezus lizards (kleintjes kunnen tot 100 meter over water lopen!), Caribische leguanen, specht, Capucijneraapjes, Blue Morpho vlinder etc.!
's-Avonds Caribisch gaan eten: je merkt nl. aan vanalles dat je aan de Caribische kust zit: reggae muziek, rastafari's, relaxte sfeer en veel Engelstaligen.
De volgende dag bus gepakt naar Puerto de la Talamanca (denk surf dudes, party, reggae, yoga) en daar een fiets gehuurd om naar het Jaguar Rescue center te fietsen: hier worden wilde dieren tijdelijk of permanent (als ze niet meer in staat zijn om zichzelf te redden in de natuur) opgevangen. Dieren belanden hier, omdat ze bijvoorbeeld zijn aangereden (roofvogels), ze geëlectrocuteerd zijn (luiaards), mama ze heeft achtergelaten of omdat erop gejaagd was (kogelgaten, omwikkeld in prikkeldraad..). Draait helemaal op vrijwilligers en donaties. Voor $20 pp een rondleiding gehad. Zag er ontzettend goed uit! Er was een crèche voor piepkleine aapjes met piepkleine luiertjes. Er was de hele tijd een verzorgster bij, omdat de aapjes de hele tijd checken of 'mama' er nog wel is. De mandjes met baby luiaards waren nog leuker (ze kruipen graag bij elkaar): zelden (nooit) iets schattigers gezien (zie foto's). Ook zij hadden een crèche. Verder 2 baby Jaguarundi's, grote en kleine krokodillen. diverse apen (die 1 keer per dag in het bos werden uitgelaten), roofvogels, slangen, krokodillen enz. Oh en een hele mooie miereneter. Deze mocht gaan en staan waar hij wilde en had continu een chaperonne: hij was nl. slechtziend en kon niet uit bomen klimmen, dus telkens als hij in een boom wilde klimmen, werd hij er weer uitgehaald!
Na dit bezoek nog stukje doorgefietst naar Manzanillo: onderweg nog meer luiaards gespot en een prachtige slang van bijna 2 meter (die andere, giftige slangen opeet!).
De volgende dag tourtje gedaan naar de Bribri, een inheemse bevolking uit de bergen. De stamoudste van deze Bribri familie had besloten om richting kust te verhuizen om te verdienen aan toeristen. Wat een grappige bevolking: 'pura vida', de slogan van Costa Rica, in het kwadraat. Deze mensen kennen geen stress, lachen de hele tijd, zijn zeer sociaal en zelfs bij tegenslag bekijken ze de positieve kant. Of zoals ze zelf zeggen: ze voegen aan alles wat ze doen liefde toe. Heerlijk om hier even te zijn. Iemand legde het
medicinale nut uit van diverse planten/bomen (wortels en schors). Van hoge bloeddruk tot kanker: haast overal hadden ze wel iets voor. Zonder enige waarschuwing vooraf kregen we een eetlepel naar binnen gegoten van één van de medicijnen. Was extreem bitter. Bleek quinine te zijn. Handig als je malaria hebt, maar anders nee dank je! Hierna de keuken bezichtigd, waar onze lunch al stond te pruttelen. Toen naar buiten waar we door onze gids helemaal ondergeschilderd en opgemaakt zijn met een lokale vrucht met rode pitjes. Vervolgens het hele proces van het maken van chocolade doorgelopen en deels zelf gedaan (zie filmpje). En uiteraard verse chocolade geproefd van cacaobonen die we zelf hadden 'verpulverd" met een steen (100% cacao). Daarna kregen we de heerlijke lunch opgediend in een bananenblad. Vervolgens in een 'chocolate tasting' verschillende chocoladesmaakjes geproefd: van zachte vanille tot serieus hete chocolade met pepertjes. Tenslotte, ter afscheid, een ceremonie met een hete chocolade drank. Niet zoals bij ons met melk, maar met water, amandel, kaneel en vanille. Incl. de cacaoboter, dus er dreef een vettig laagje op. Oh, wat was deze lekker!!!!!
In de tuin nog een wandelende boom gezien: door zijn wortels te verplaatsen, kan deze zich zo'n 5 meter per 10 jaar verplaatsen.
Toen nog even naar de Bribri waterval. Deze was niet heel bijzonder, maar het was wel heerlijk om even te zwemmen en af te koelen. En hier zagen we onze eerste pijlgifkikkers!: 2 rode ('poisonous strawberry dart frog') en 1 met gele en groene streepjes.
Oh, en hadden we al geschreven dat het hier zonnig is en een graadje of 32 (in Drake Bay was het zelfs 36 graden).
De eerste dag naar Cahuita National Park geweest. Het enige gratis park van Costa Rica (donatie mag ). Je hebt hier een wit zandstrand, waar veel lokalen komen (stranden zijn in Costa Rica overwegend grijs/zwart). Er op het laatste moment voor gekozen om voor het eerste stuk, tot de 'Sloth river' waar het meeste wildlife zit, een gids in te huren. Was een goede investering! Een sloth (luiaard) hadden we vast zelf gespot, maar niet zo veel!! We hebben er tig gezien, zowel de tweetenige als de drietenige. Verder: kogelmieren (zie foto: au!!), eekhoorntjes, mama wasbeer met haar twee kleintjes, coati mundi, Jezus lizards (kleintjes kunnen tot 100 meter over water lopen!), Caribische leguanen, specht, Capucijneraapjes, Blue Morpho vlinder etc.!
's-Avonds Caribisch gaan eten: je merkt nl. aan vanalles dat je aan de Caribische kust zit: reggae muziek, rastafari's, relaxte sfeer en veel Engelstaligen.
De volgende dag bus gepakt naar Puerto de la Talamanca (denk surf dudes, party, reggae, yoga) en daar een fiets gehuurd om naar het Jaguar Rescue center te fietsen: hier worden wilde dieren tijdelijk of permanent (als ze niet meer in staat zijn om zichzelf te redden in de natuur) opgevangen. Dieren belanden hier, omdat ze bijvoorbeeld zijn aangereden (roofvogels), ze geëlectrocuteerd zijn (luiaards), mama ze heeft achtergelaten of omdat erop gejaagd was (kogelgaten, omwikkeld in prikkeldraad..). Draait helemaal op vrijwilligers en donaties. Voor $20 pp een rondleiding gehad. Zag er ontzettend goed uit! Er was een crèche voor piepkleine aapjes met piepkleine luiertjes. Er was de hele tijd een verzorgster bij, omdat de aapjes de hele tijd checken of 'mama' er nog wel is. De mandjes met baby luiaards waren nog leuker (ze kruipen graag bij elkaar): zelden (nooit) iets schattigers gezien (zie foto's). Ook zij hadden een crèche. Verder 2 baby Jaguarundi's, grote en kleine krokodillen. diverse apen (die 1 keer per dag in het bos werden uitgelaten), roofvogels, slangen, krokodillen enz. Oh en een hele mooie miereneter. Deze mocht gaan en staan waar hij wilde en had continu een chaperonne: hij was nl. slechtziend en kon niet uit bomen klimmen, dus telkens als hij in een boom wilde klimmen, werd hij er weer uitgehaald!
Na dit bezoek nog stukje doorgefietst naar Manzanillo: onderweg nog meer luiaards gespot en een prachtige slang van bijna 2 meter (die andere, giftige slangen opeet!).
De volgende dag tourtje gedaan naar de Bribri, een inheemse bevolking uit de bergen. De stamoudste van deze Bribri familie had besloten om richting kust te verhuizen om te verdienen aan toeristen. Wat een grappige bevolking: 'pura vida', de slogan van Costa Rica, in het kwadraat. Deze mensen kennen geen stress, lachen de hele tijd, zijn zeer sociaal en zelfs bij tegenslag bekijken ze de positieve kant. Of zoals ze zelf zeggen: ze voegen aan alles wat ze doen liefde toe. Heerlijk om hier even te zijn. Iemand legde het
medicinale nut uit van diverse planten/bomen (wortels en schors). Van hoge bloeddruk tot kanker: haast overal hadden ze wel iets voor. Zonder enige waarschuwing vooraf kregen we een eetlepel naar binnen gegoten van één van de medicijnen. Was extreem bitter. Bleek quinine te zijn. Handig als je malaria hebt, maar anders nee dank je! Hierna de keuken bezichtigd, waar onze lunch al stond te pruttelen. Toen naar buiten waar we door onze gids helemaal ondergeschilderd en opgemaakt zijn met een lokale vrucht met rode pitjes. Vervolgens het hele proces van het maken van chocolade doorgelopen en deels zelf gedaan (zie filmpje). En uiteraard verse chocolade geproefd van cacaobonen die we zelf hadden 'verpulverd" met een steen (100% cacao). Daarna kregen we de heerlijke lunch opgediend in een bananenblad. Vervolgens in een 'chocolate tasting' verschillende chocoladesmaakjes geproefd: van zachte vanille tot serieus hete chocolade met pepertjes. Tenslotte, ter afscheid, een ceremonie met een hete chocolade drank. Niet zoals bij ons met melk, maar met water, amandel, kaneel en vanille. Incl. de cacaoboter, dus er dreef een vettig laagje op. Oh, wat was deze lekker!!!!!
In de tuin nog een wandelende boom gezien: door zijn wortels te verplaatsen, kan deze zich zo'n 5 meter per 10 jaar verplaatsen.
Toen nog even naar de Bribri waterval. Deze was niet heel bijzonder, maar het was wel heerlijk om even te zwemmen en af te koelen. En hier zagen we onze eerste pijlgifkikkers!: 2 rode ('poisonous strawberry dart frog') en 1 met gele en groene streepjes.
Oh, en hadden we al geschreven dat het hier zonnig is en een graadje of 32 (in Drake Bay was het zelfs 36 graden).
Geniet er goed van