Isla de Ometepe (Nicaragua)

Vanuit Curubandé gaan we naar Isla de Ometepe in Nicaragua, dat betekent dat we de grens over moeten. We nemen de bus van 08.00 uur naar Liberia en daar zitten we al om 08.45 uur in de bus naar de grensovergang Peñas Blancas. Onderweg zagen we in een plaatsje een enorme hoeveelheid en joekels van sprinkhanen op de muren zitten (maar niet zo groot als de monster sprinkhaan die de avond ervoor tijdens het diner bij een Canadees op zijn arm sprong: deze was serieus waar ergens tussen de 15 en 20 cm. Niet voor niets dat die Canadees panisch reageerde. Voor ons wel grappig gezicht!). De grens zou normaliter zo'n 1,5 tot 2 uur moeten duren, maar toen we de enorm lange rij mensen langs de weg zagen, vermoedden we al dat het waarschijnlijk langer zou gaan duren. Na ruim 2,5 uur staan en langzaam voortschuifelen, voor een groot gedeelte in de brandende zon, waren we eindelijk aan de beurt. Bleek dat we eerst nog een bonnetje nodig hadden om te bewijzen dat we de uitreisbelasting hadden betaald. We wisten dat we dat moesten betalen en hadden gelezen dat dat alleen met je creditcard kon. 'Tony Wheeler talking crap again'. We snapten nu wel waarom vele toeristen de ingang van de Costa Ricaanse douane uitliepen en even later weer terugkwamen. Ook Ilona ging snel op zoek naar het kantoortje om de uitreistax te betalen (contant!). Dat ze dat niet duidelijk aangeven! Je hebt alle tijd om dit te regelen als je uren in de rij moet wachten... We hoefden gelukkig niet opnieuw achteraan te sluiten. Anyway, hierna een 5 minuutjes lopen naar de Nicaraguaanse grens en daar waren we gelukkig met een 15 minuten doorheen. Ook al dringen mensen hier echt schaamteloos voor (persoon achter ons gaf notabene langs Ilona heen twee paspoorten en werd nog geholpen ook! Ook bij de toiletten wordt voorgedrongen en niemand zegt er iets van!). We konden meteen in een luxe bus naar Rivas. In de bus werd een extreem gewelddadige en bloederige film vertoond terwijl er ook kinderen in de bus zaten. Hier zullen ze wel geen Kijkwijzer hebben... In Rivas taxi gedeeld met een vrouw die op Ometepe woont richting de haven van San Jorge. We hadden mazzel: 20 minuten later ging er een ferry. Peter ging een eind verder geld pinnen, terwijl we als een speer naar de boot moesten. Gelukkig haalden we 'm nog net, want hij vertrok stipt op tijd. Maar wat was de boot belachelijk vol. Ilona had niet eens de ruimte om op beide benen te staan. Helemaal belachelijk trouwens dat zoveel mensen moeten staan, terwijl jonge gasten gewoon overdwars op 2 stoelen liggen en anderen gewoon al hun tassen op een stoel zetten. En weer niemand die er iets van zegt. Ook het personeel niet. Als iemand benedendeks drinken wilde (dat bovendeks te koop was), ging het geld door diverse handen naar boven en kwam de bestelling even later naar beneden. Niemand kon een kant op. Maar goed dat ze bij veel wind niet varen.... Na een uurtje varen, kwamen we aan in Moyogalpa op Ometepe. Dit is een eiland in het enorme Nicaraguameer: 8.264 km2 (het op één na grootste zoetwatermeer in Latijns-Amerika). Het is prachtig, want het bestaat uit 2 vulkanen die overal het uitzicht bepalen: de kegelvormige Concepción en de Maderas. Wij slapen in het vlakke stuk dat beide vulkanen met elkaar verbindt. Hier met de taxi heen, want er rijden hier weinig bussen en op zondag zelfs maar één en die vertrok om 09.00 uur... Grappig was dat we onderweg moesten stoppen voor een 'vliegtuigovergang': de weg gaat over een landingsbaan en verhip, 10 minuutjes later landde recht voor onze neus een klein vliegtuigje! Om 16.30 uur kwamen we bij onze accommodatie aan. Lag een stukje omhoog lopen van de weg (door bezopen veel spinnendraden trouwens; iedere keer als we naar boven of beneden liepen zaten we helemaal onder. Kriebelt!l). Ons huisje lag heel rustig, dus we hebben hier allevier de nachten als een blok geslapen . 's-Avonds lekker en goedkoop gegeten. En flinke porties, heel anders dan in Azië: hier zal Peter niet zoveel afvallen als tijdens onze vorige reis.

De eerste dag op Ometepe een scooter gehuurd en eerst naar Charco Verde gereden. Hier is een vlindertuin met de meest prachtige vlinders (en bloemen en vogels). Hier ook een wandeling gedaan richting kust. Onderweg volop vlinders gezien, maar ook brulapen  (alweer ), heel veel hagedissen,  langnekschildpadden in de mangrove en een (nog niet door ons geïdentificeerde) slang van ongeveer 1 meter.
Na ff wat gedronken te hebben in Moyogalpa weer teruggereden en onderweg kort gestopt bij Punta Jesús Maria, waar we over het mooie zwarte zandstrand naar het meest westelijke puntje van Ometepe zijn gelopen. Stikte er helaas wel van de kleine vliegebeestjes ('chayul', familie van de mug, maar ze bijten gelukkig niet).
Toen doorgetuft naar Finca Magdalena om nog snel wat petrogliefen (rotstekeningen) mee te pikken. Hier, naast de rotstekeningen, een heleboel Blue Morpho's (de mooiste vlinder van allemaal) gezien. We wilden hier max. half uurtje rondlopen, want het werd zo donker, moesten nog tanken en de scooter op tijd terugbrengen en toen verdwaalden we op de valreep haast nog. Gelukkig had Peter de kaart gedownload van Ometepe, stond de Finca erop en wisten we met behulp van GPS in elk geval de juiste richting op te lopen....
Volgende uitdaging was brandstof voor de scooter vinden. We zaten nl. zo'n 30 km van een tankstation vandaan, maar er rijden volop scooters en brommers, dus net als in Afrika en Azië moet er toch ergens langs de kant van de weg benzine te koop zijn in flessen. Die zagen we dus nergens. Toen maar gevraagd aan enkele mensen, maar die stuurden ons steeds een andere kant op. Dat schoot niet op... Eindelijk riepen een paar mensen dat we bij het 'grote huis' ('casa grande') moesten zijn. Ilona liep naar de voordeur en toen werd al opengedaan met de vraag 'combien?' (hoeveel). Maria, de verhuurster van de scooter was helemaal in haar nopjes met de volle tank en vroeg enigzins verbaasd waar en voor hoeveel we getankt hadden. Blijkbaar was het eerdere huurders niet gelukt de scooter zo dichtbij vol te gooien .

De volgende dag was een heeel sportieve dag (oef!). Eerst met een mountainbike naar de waterval 'San Ramón' gefietst. Regelmatig omhoog en dan weer omlaag over keihobbelige wegen (vol stenen). Dat was echt schudden geblazen! Toen dus gewandeld. Zou wandeling zijn van zo'n drie uur heen en terug (6 km). In het begin liepen we over een breed niet al te steil pad, dus we dachten er veel sneller over te doen. Nou niet dus. Het laatste stuk was echt killing: steil, glad (soms door riviertje omhoog met allemaal groene, glibberige rotsen). Peter verloor liters vocht aan zijn T-shirt (zie filmpje). Maar het was de moeite waard: bijzonder mooie waterval!
Daarna weer stukje gefietst om vervolgens een kleine drie uur fanatiek te kajakken (flinke wind en golven soms). De bedoeling was een stukje de Istiam rivier op te varen, maar die hebben we net niet gehaald (anders zouden we in het donker terug moeten). We hadden kajaks gehuurd bij Finca Mérida omdat het daar $15 pp goedkoper was. Later snapte we het prijsverschil: bij de duurdere toko werden de kajaks naar de ingang van de Istiam rivier gesleept... Ach ja, we hadden een leuke tocht gehad! Toen weer teruggefietst. Wat hadden we een honger, dus lekker veel gegeten om daarna als een blok in slaap te vallen!

Dag erna ietwat rustiger aan gedaan. Gewandeld naar Santo Domingo en daar de korte 'Peña Incuita' trail gelopen. Geinig, wat Capucijneraapjes, maar helaas geen 'parakeets' (kleine groene papegaaitjes).
Toen doorgewandeld naar Ojo De Agua om te zwemmen en relaxen. Wat een heerlijke plek!! Hier komt mineraalwater uit meerdere bronnen omhoog geborreld. Heerlijk warm, helder en schoon. Eromheen allemaal strandstoelen en hangmatten. Heel ruim opgezet incl. restaurant en kleine stalletjes (van kokosnoten tot souvenirs). Ilona heeft hier een hangertje gekocht met een steen afkomstig uit de Maderas vulkaan. Hier uren genoten en toen op ons gemakkie weer 6 km teruggewandeld met een korte stop bij Playa Santo Domingo. Kort, want hier zaten weer van die irritante 'chayul'.

Dat was Ometepe voor ons: wat een fantastisch eiland en geweldige start van onze reis door Nicaragua!!